„Otwórzcie się w posłuszeństwie na dary Ducha Świętego!” (Św. Jan Paweł II, Orędzie do Nowych Wspólnot, Rzym, Zesłanie Ducha Świętego 1998 r.)
„W tych czasach, które są ostateczne, Duch Święty przygotowuje Kościół na przyjście Pana w chwale, kształtując go tak, by stawał się coraz bardziej ludem Błogosławieństw. Pan wysyła Ducha Pocieszyciela by odnowić swój Kościół, by przygotować swą Oblubienicę i zaprosić ją na weselną ucztę Baranka.” (Księga Życia Wspólnoty Błogosławieństw)
Życie Wspólnoty Błogosławieństw jest przede wszystkim życiem w zjednoczeniu z Bogiem, skupionym wokół codziennej Eucharystii, której przedłużeniem jest adoracja Najświętszego Sakramentu.
Życie naszej Wspólnoty charakteryzuje się doświadczeniem i przyjęciem Ducha Świętego, otwarciem się na charyzmaty i dary, które Duch wzbudza, by odnowić Kościół.
„Zrodzona w nurcie łaski Odnowy Charyzmatycznej, która jest nowym powiewem Ducha Świętego, Wspólnota pragnie być zamieszkana Duchem życia i spalana Duchem ognia. Będzie się ona uczyć posłuszeństwa i oddania Duchowi Bożemu, który wieje tam gdzie chce i kiedy chce.” (KŻ)
- Liturgia
Nasze dni upływają w rytmie śpiewanych na głosy nabożeństw: Jutrzni, Nieszporów i Komplety.
W czwartki wchodzimy w cotygodniowe przeżywanie Triduum Paschalnego, które rozpoczynamy od nabożeństwa Getsemani przedłużonego godzinną lub całonocną adoracją Najświętszego Sakramentu.
W piątki zachowujemy post i ciszę, które pomagają nam głębiej wejść w tajemnicę Bożego zbawienia i przygotowują do przyjęcia radości zmartwychwstania. Celebrację paschalną rozpoczynamy we Wspólnocie pierwszymi nieszporami zmartwychwstania odprawianymi w sobotę wieczorem, w rycie bizantyjskim. Po świątecznej kolacji wyrażamy naszą radość wspólnymi tańcami izraelskimi.
Niedziela jest dniem Pańskim, przeżywanym w radości zmartwychwstania, wspólnie ze wszystkimi członkami Wspólnoty należącymi do różnych stanów życia. Dla tych, którym apostolaty na to pozwalają, jest to także dzień odpoczynku.
- Uwielbienie i charyzmaty
Imię Boga uwielbiamy i wywyższamy także w naszych śpiewach. Chcemy być autentycznymi świadkami Chrystusa przez piękno, radość i gorliwość służenia. Pragniemy, aby charyzmaty były dla dobra wszystkich, do których Pan Bóg nas posyła, dlatego wsłuchujemy się w natchnienia Ducha Świętego i staramy się rozeznawać potrzeby duszpasterskie naszych czasów.