Historia Wspólnoty Błogosławieństw zaczyna się w 1973 roku, kiedy dwa francuskie małżeństwa postanowiły w sposób radykalny żyć Ewangelią. Wspólnota powstała po Soborze Watykańskim II i jest owocem głębokiego Doświadczenia Ducha Świętego w sercach jej pierwszych członków. Otrzymali oni od Pana powołanie do życia w komunii trzech stanów, gdzie bracia (w tym kapłani), siostry i świeccy (małżeństwa i osoby wolnego stanu) dzielą ten sam charyzmat, wspólnie się modlą, żyją duchem rodzinnym i podejmują różne apostolstwa, uczestniczą w nowej ewangelizacji, głosząc Słowo Boże i czyniąc dzieła miłosierdzia. Wszystkie trzy gałęzie Wspólnoty Błogosławieństw łączy ten sam duch i ożywia to samo eschatologiczne oczekiwanie na Jezusa, który przyjdzie, aby otrzeć z naszych oczu wszelką łzę (zob. Ap 21,4). Pragnienie przyjścia Jezusa pobudza nas do nieustannej modlitwy za wszystkich ludzi, za naród izraelski, o jedność kościoła, a także o to, by ci, którzy Jezusa jeszcze nie znają, mogli Go spotkać i ukochać. Codzienna Eucharystia i adoracja Najświętszego Sakramentu są źródłem miłości, z którego czerpiemy, by dawać ją innym. Duch dziecięctwa Bożego w szkole św. Teresy od Dzieciątka Jezus i zawierzenie Matce Bożej pomagają nam żyć charyzmatem ufnego zdania się na Bożą opatrzność.
Wspólnota Błogosławieństw jest wspólnotą międzynarodową, obecną na wszystkich kontynentach. Dom Wspólnoty Błogosławieństw w Polsce został erygowany 1 października 2015 w Strzelcach Opolskich, w diecezji Opolskiej.