„Lecz o północy rozległo się wołanie: «Oto pan młody [idzie], wyjdźcie mu na spotkanie!»” (Mt 25,6)
„Wspólnota, «pochwycona» poprzez rzeczywistość eschatologiczną, zafascynowana doskonałością nadchodzącego świata, «wzdycha wraz z całym stworzeniem w ciągłej i czujnej modlitwie». Chce ona ogłaszać przez swoje życie, w sposób jawny i ukryty, rzeczywistość Królestwa i jego bliskie nadejście.” (KŻ)
W tych czasach ostatecznych, w których żyjemy [od chwili narodzenia Chrystusa], Duch Święty przygotowuje Kościół na przyjście Pana w chwale, kształtując go tak, by stawał się coraz bardziej ludem Błogosławieństw.
Również przez uwielbienie, piękno liturgii i życie braterskie Wspólnota pragnie ukazać, że Królestwo Boże jest już obecne pośród nas. Poprzez modlitwę, ofiarowanie swojej pracy, przyjmowanie najuboższych i odważne głoszenie Imienia, które jest ponad wszelkie imię, Wspólnota chce przyśpieszyć dzień nadejścia Pana, kiedy On sam otrze z naszych oczu wszelką łzę (zob. Ap 21,4).
Nie zapominamy, że Kościół jest w pewien sposób zaszczepiony na korzeniu Izraela, dlatego modlimy się, aby Boże plany wypełniły się na narodzie wybranym. Charyzmat naszej Wspólnoty przeniknięty jest, z natchnienia Ducha Świętego, tajemnicą eschatologii. Pragniemy wspólnej z Izraelem Paschy i objawienia się Baranka w chwale. One wprowadzą nas w celebrację ostatecznego szabatu w królestwie Chrystusa, które, jak z wiarą wyznajemy i z nadzieją oczekujemy, z całą pewnością przyjdzie.
Maranatha! Przyjdź Panie Jezu!